به بخش اخبار انجمن فیزیک خوش آمدید
یک سنت نیرومند از نقیصه گوئی وهجو مقامات دینی درمیان
شاعران پارسی وجود دارد که می توان آنرا تا اوایل دوره سلجوقی دنبال کرد این سنت
را می توان ضد«پارسائی مآبی » در اسلام و
همزمان یک پدیده اجتماماعی و سنت ادبی و رویکردی معنوی خواند .
هرچند که کاریکاتور ساختن و تأدیب شخصیتهای متعلق
به سلسله صوفیان باطنی و روحانیون ظاهری تقریباً در تمام شاعران پارسی - سنائی ،
عطار نزاری قهستانی و به ویژه درعبید زاکانی - دیده می شود دیوان جافظ از این نظر
که ساختی بکسره پارسائی مآبی ستیز دارد در
میان آن ها بی نظیر است در واقع می توان گفت این اشعار به همان تندی در پارسائی مآبی
در ستیز بودند که، اشعار مادا یوفسکی و نظام حکمت در اوایل سده بیست در شوروی و
ترکیه ، با سرملیه داری ,
با این حال اشعار ضد پارسائی مآبی حافظ فقط شامل
انتقادات اجتمائی سیاسی با پوشش دینی نیست این امر نمودی است از اصالتِ بازاندیشی روانشناختی
بسیار پیچیده از نظرات و ارزشهای مذهبی او،
منابع ادبی و دینی که نظریات اخلاقی صوفیانه و
مابعداللطبیعه مستقیماً از آن ها استخراج شده اند و همچنین تعالیم برگرفته از قرآن
و حدیث و نئز ند منبع دیگر ، در ادامه تمرکز من روی منابع صوفیانه و دیگر منابع معنوی
اشعار ضد پارسائی مآبی او به خصوص دو شخصیت که در قاموس او وجود دارد زهد فروش
مقدس نما یا پارسای پیوریتن (زاهد] و افشاگر او : رند
برای مطالعه کامل کلیک کنید