آنچه مسلم است آموزش و پرورش رکن اصلی نوسعه همه جانبه کشور است و باید از این دیدگاه به آن نگاه و توجه ویژه شود. به عنوان یک معلم بازنشسته که پس از 13 سال بازنشستگی در انجمن علمی و آموزشی معلمان برای ارتقاء سطح علمی معلمان با برگزاری همایش های علمی و کنفرانس های آموزشی و چاپ نشریه فعالیت دارم نکاتی را در خصوص این نهاد مهم به عرض می رسانم امیدوارم برای انتخاب وزیری قوی با دانش و درایت تام و تمام مورد توجه قرار گیرد.  
1-نظام تربیت معلم : در حال حاضر آنچه به عنوان دانشگاه فرهنگیان با دو پردیس دختران و پسران در بعضی از استان­ها مطرح است در واقع یک دبیرستان دخترانه و پسرانه است و دانشگاه فرهنگیان  شبیه به سازمان سمپاد که در هر شهری چند دبیرستان دخترانه و پسرانه دارد می­باشد .اسم دانشگاه فرهنگیان نیز بی مسما است بهتر است به جای یک نهاد وابسته به آموزش و پرورش، یک یا دو دانشگاه بزرگ با دانشکده های مختلف  زیر نظر وزارت علوم و فناوری با نام دانشگاه تربیت معلم با استانداردهای جهانی در شأن نام معلم، متولی تربیت معلم شود.
2-لزوم تشکل­های صنفی و علمی :اگر قرار است دانش آموزانی جسور و منتقد و پرسشگر در آموزش و پرورش تربیت شوند ،معلمان باید کنشکر ، متفکر،منتقد و دائماً پژوهشگر و مطالبه­گر باشند برای این کار متشکل شدن معلمان در تشکل های صنفی و علمی از ضروریات آموزش و پرورش (و البته برای آحاد مختلف جامعه) است و آموزش و پرورش باید این امر میمون و مبارک را تشویق و مورد حمایت قرار دهد .
الف- انجمن­های علمی : در خصوص انجمن­های علمی، ان­چنانکه باید و لازم است از پتانسیل علمی آن­ها توسط مسئولین کشوری و استانی استفاده نمی­شود بهتر است برگزاری دوره های ضمن خدمت و مسابقات علمی و عملی و جشنواره ها و ... به انجمن­ها علمی هر رشته­ای واگذار شود تا از این طریق قشر وسیعی از معلمان در این زمینه­ها فعال شوند حمایت و تشویق انجمن­ها به چاپ نشریه و تولید محتوی و برگزاری کنفرانس­های علمی توسط اتحادیه­های انجمن­ها علمی هر رشته یکی از راه­کارهای مهم رشد سطح علمی معلمان و ایجاد انگیزه برای پژوهش و تحقیق است باید در بودجه سنواتی حتماً ردیفی به این انجمن­ها، بخصوص برای برگزاری کنفرانس­های آموزشی کشوری و استانی اختصاص یابد .
ب‌-  تشکل­های صنفی : در خصوص تشکل های صنفی نیز بهتر است از نگاه امنیتی به این تشکل­ها که باعث کشاندن اعضای فعال آن­ها به مراکز امنیتی و قضائی شده است، خودداری گردد. اینگونه برخوردها باغث سرخوردگی و خمودی سایر معلمان خواهد شد و اثرات بسیار بدی در جامعه خواهد داشت. عقلانیت حکمرانی ،حکم می­کند برخوردها طوری باشد که از تبدیل فرضت به تهدید جلوگیری و مسیر عکس پیموده شود.(متذکر می­شود از سال 94 قانون مربوط به تشکل­های صنفی با حذف این تشکل­ها از قانون احزاب در مجلس منتظر تصویب قانون جدید است بهتر است با انتخاب یک وزیر کشور با دید باز و اعتقاد کامل به اصول 26 و 27 قانون اساسی، ( که حق داشتن تشکل و برگزاری تجمعات برای بیان خواسته­ها را به رسمیت می­شناسد) با تعامل با مجلس این مشکل ظرف چند ماه آینده حل شود.